Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

Ανοιχτή επιστολή Παναγιώτη Κάτσαρη



Ανοιχτή επιστολή
Προς όλους όσοι τα αυτιά τους δεν έχουν τοίχους !!!

Αφορμή η επιστολή των ερευνητών του ΙΔΕ αλλά και όλοι όσοι ελαφρά τη καρδία την προσυπέγραψαν. Ή αλλιώς, ο κοινωνικός κανιβαλισμός, οι κλίκες και ο ατομισμός σε όλο τους το μεγαλείο.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι εργαζόμενοι στον ΕΛΓΟ, όλων των βαθμίδων και των κατηγοριών.

Θλίψη, απογοήτευση αλλά και οργή – αγανάκτηση είναι τα συναισθήματα που με διακατέχουν γράφοντας αυτές τις αράδες. Διαβάζοντας το κείμενο που προσυπέγραψαν όλοι οι ερευνητές του Ι.Δ.Ε. ελαφρά τη καρδία, αλλά και άλλοι από άλλα Ινστιτούτα παρασυρόμενοι από την ηγετική κάστα της Ένωσης Ερευνητών δεν μπορώ παρά να σχολιάσω και να επισημάνω κάποια πράγματα … για όσους έχουν τα αυτιά ανοιχτά και μπορούν ακόμη να κρίνουν και να αποφασίζουν χωρίς να δέχονται πιέσεις, εκβιασμούς ή κολλημένοι σε στερεότυπα και προκαταλήψεις.

Συμπέρασμα πρώτο, η ηγετική κλίκα της Ε.Ε. έχει ασπαστεί το ΒΡΑΧΜΑΝΙΣΜΟ. Μόνο σε αυτή τη θρησκεία υπάρχουν τα στεγανά και οι κάστες που δεν μπορεί κανείς να τις υπερβεί. Αντιγράφω από το κείμενό τους: «μιας και κάποιοι εξ αυτών θεωρούν ότι μπορούν να έχουν έναν άλλο ρόλο στο πλαίσιο του ΕΛΓΟ από αυτόν που είχαν στο ΕΘΙΑΓΕ, ως οι πολυτιμότεροι συνεργάτες των ερευνητών στα Ινστιτούτα». Πολυτιμότερος συνεργάτης, Αγαπητοί Συνάδελφοι, είναι και το άλογο για τον άνθρωπο, όπως επίσης ψυχική σύνδεση έχουμε και με το σκύλο μας. Οι λέξεις που επιλέγουμε ή δεν επιλέγουμε έχουν αιτία, Αγαπητοί Συνάδελφοι και το γεγονός ότι δεν υπάρχει πουθενά στο κείμενό σας η λέξη "συνάδελφος" έχει επίσης αιτία. Προκύπτει από το ότι δεν βλέπετε ποτέ τον εαυτό σας ως εργαζόμενο, αλλά εμφανέστατα ως αφεντικό.

Συμπέρασμα δεύτερο, έχουν ήδη περάσει από το στάδιο του ΒΡΑΧΜΑΝΑ ιερέα που όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να τον υπηρετούν (βλέπε αυτά που γράφουν πιο πάνω και επίσης «αλλά απεναντίας και υπάλληλοι που προέρχονται από το πρώην ΕΘΙΑΓΕ, σήμερα στρέφονται εναντίον των Ερευνητών, ξεχνώντας ότι χάριν αυτών και των ερευνητικών έργων κατέχουν τις θέσεις στις οποίες υπηρετούν σήμερα») και έχουν φτάσει στην κατάσταση του κοινωνικού κανίβαλου. Αδιαφορώντας για το τι θα επιφέρει το αίτημά τους, ζητάνε τη διάσπαση του ΕΛΓΟ ενώ γνωρίζουν πολλύ καλά ότι αυτό θα έχει ως συνέπεια ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ λόγω των ισχυόντων μνημονιακών δεσμεύσεων.
Συμπέρασμα τρίτο, αναδεικνύονται ως ο μεγαλύτερος εχθρός των εργασιακών δικαιωμάτων, (που έχουν χυθεί ποτάμια αίματος από τους εργαζόμενους για να κατακτηθούν), ακόμη και από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, μη αποδεχόμενοι την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που ακόμη παλεύουν Ε.Ε.,  Δ.Ν.Τ., Ε.Κ.Τ. να καταργήσουν. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχουν καμία επίγνωση του τι πραγματικά είναι, δηλαδή εργαζόμενοι όπως όλοι οι υπόλοιποι και όχι εργοδότες.
Τελικό συμπέρασμα αγαπητοί συνάδελφοι: Πώς θα σας φαινόταν αν οι οικοδόμοι σας έλεγαν ότι πρέπει να τους κάνετε τεμενάδες, γιατί αλλιώς θα μένατε σε σπηλιές, οι υδραυλικοί να τους χορεύετε το χορό της κοιλιάς γιατί χωρίς αυτούς θα πηγαίνατε για νερό με τη στάμνα στο πηγάδι, οι ηλεκτρολόγοι να κάντε κωλοτούμπες διότι χωρίς ρεύμα θα διαβάζατε με κερί κλπ. κλπ. κλπ. Τα τουλάχιστον γελοία επιχειρήματα «έχετε δουλειά χάρη σε μας» τα χρησιμοποιούσε η εργοδοσία εδώ και εκατοντάδες χρόνια … μόνο που ΚΥΡΙΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ δεν είστε εργοδότες !!! Το σίγουρο λοιπόν είναι ότι χωρίς τους εργαζόμενους, όλους εμάς και εσάς μαζί, δε γίνονται οι δουλειές και τις ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ να τις σαρώσει καταργώντας και τα ειδικά μισθολόγια των ερευνητών. Η αλληλεγγύη επίσης είναι μία λέξη και μία έννοια που δεν θα έπρεπε να απουσιάζει τόσο ηχηρά από τα κείμενά σας, αν ενδιαφερόσασταν έστω και ελάχιστα για τους υπόλοιπους εργαζόμενους σε αυτόν τον Οργανισμό.
Ας σφαχτούμε λοιπόν μεταξύ μας οι εργαζόμενοι, ποιος είναι πιο χρήσιμος και πρέπει να παίρνει λίγα ΕΥΡΩ παραπάνω για το δένδρο - το κατοστάρικο το διακοσάρι κλπ - και το δάσος;;; με τα ΔΙΣ των ΜΕΓΑΛΟΚΑΡΧΑΡΙΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ και λοιπών κεφαλαιοκρατών, που διασκεδάζουν εις υγείαν των κοροϊδων ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΡΑΞΟΥΜΕ !!! ΚΑΝΕΙ ΤΖΙΖΖΖΖΖ !!!


Κλείνοντας θέλω να εκφράσω την προσωπική μου πικρία για την προσυπογραφή του κειμένου του Ι.Δ.Ε. από συναδέλφους ερευνητές που έχω συνεργαστεί μαζί τους. Θα περίμενα ακόμη και κάτω από πιέσεις να μην προσυπογράφουν τέτοια κείμενα, πόσο μάλλον όταν κάποιοι εξ αυτών πέρασαν πρόσφατα στην «Κάστα των ΒΡΑΧΜΑΝΩΝ» με την αμέριστη υποστήριξη μάλιστα του ΣΥΛΕΕΓΟ.


Κάτσαρης Παναγιώτης Γεωπόνος Βιοτεχνολόγος Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ

Υ.Γ.

Αφιερώνω το παρακάτω τραγούδι ως ένας εργαζόμενος, 
εκ μέρους των εργαζομένων που έχουν συνείδηση και επίγνωση
στον ίδιο του το δημιουργό Δ.Τσακνή σημερινό Πρόεδρο της ΕΡΤ
που αρνείται και αυτός Σ.Σ.Ε. στους εργαζομένους αλλά 
και ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ

Κρατάω το στόμα μου κλειστό
τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν

Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε
αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν

4 σχόλια:

  1. Είμαι περίεργος, θα βγει έστω και τώρα κάποιος που του έχει απομείνει έστω και ίχνος αξιοπρέπειας, έστω και λίγος σεβασμός σε αρχές και συναδέλφους να διαχωρίσει τη στάση του; Φοβάμαι Παναγιώτη, πως το μόνο λάθος που κάνεις είναι πως κάποιοι "παρασύρονται" από κάποιους άλλους. Οι περισσότεροι, παλιοί και νέοι σκέφτονται και λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο και οι υπόλοιποι το ανέχονται ευχαρίστως. Αν όχι, ας το δηλώσουν τουλάχιστον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα σε όλους τους καλοπροαίρετους συναδέλφους,
    Ο ΕΛΓΟ-Δήμητρα στη σημερινή του μορφή δεν θα γίνει ποτέ ουσιαστικά λειτουργικός! Το Υπουργείο έχει όλη την ευθύνη οι αρμοδιότητες που συνδέονται με τον Οργανισμό να επαναξιολογηθούν και με το δεδομένο ότι αποτελούμε ΔΕΚΟ και όχι φορέα Γενικής Κυβέρνησης. Μέρος από τις αρμοδιότητες έχουν χαρακτήρα δημόσιο μη κερδοσκοπικό, άλλες ανταποδοτικό μονοπωλιακό χαρακτήρα και άλλες ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Σε αρκετές δε από αυτές η σχετική νομοθεσία είναι από παρωχημένη και χρήζει εκσυγχρονισμού της, έως ανύπαρκτη. Μεταφορά των αρμοδιοτήτων που έχουν δημόσιο χαρακτήρα στους δημόσιους φορείς όπου υπάρχει συνάφεια και δημιουργία μίας Γενικής Γραμματείας στο Υπουργείο μας που θα εγκολπώνει όλες αυτές τις συναφείς αρμοδιότητες, αντί να υπάρχουν τόσοι "πολλοί" Γενικοί Διευθυντές. Στο στενό δημόσιο τομέα η στοχοθεσία και η αξιολόγηση είναι σε εξέλιξη και είναι πολύ καλό να αισθάνεται ο υπάλληλος ότι είναι υπεύθυνος και χρήσιμος για την υλοποίηση μέρους ενός στρατηγικού πλάνου του Υπουργείου του σε ετήσια βάση. Ο νόμος της Κινητικότητας είναι σε εξέλιξη με έναρξη καθολική για όλους τους φορείς στενό και ευρύτερο τομέα, από τις 15 Σεπτεμβρίου 2017. Κανένας δραστήριος υπάλληλος με ουσιαστικά προσόντα δεν θα κινδυνέψει να μείνει άνεργος και όσοι σήμερα λιμνάζουν χωρίς να έχουν αντικείμενο εργασίας ή δεν παίρνουν πρωτοβουλίες για να έχουν εργασία λόγω της ιδεολογίας τους (τεμπελιά), παρόλα αυτά λαμβάνουν το μισθό τους, που κάποιες φορές είναι και μεγαλύτερος μισθός από συναδέλφους τους που παράγουν έργο και παίρνουν πρωτοβουλίες, ας βρεθούν εκεί που τους αξίξει και επέλεξαν. Ειδικότερα για την έρευνα αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι στο εξωτερικό οι επιστήμονες αυτοί εργάζονται με συμβάσεις έργου, όταν εγκρίνεται η επιστημονική τους πρόταση σε θέματα για τα οποία προκηρύσσονται ανάγκες μελέτης από τον ιδιωτικό κυρίως τομέα (μεγάλες επιχειρήσεις) που κάνει την χορηγία και με τη συγχρηματοδότηση της ΕΕ, η δε Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας έχει τον εποπτεύοντα ρόλο των ιδιωτών ερευνητών και των προγραμμάτων που διεθνώς προκηρύσσονται και όταν ο δημόσιος τομέας είναι ο χορηγός την αμέριστη προσήλωση ότι κάθε έξοδο για έρευνα είναι αιτιολογημένο και ο σκοπός της αναπτυξιακός και ανταγωνιστικός με άλλες χώρες. Αυτά είναι καιρός να γίνουν και στην Ελλάδα. Τα θετικά αποτελέσματα κερδίζονται μόνο με την ΕΡΓΑΣΙΑ και τη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και όχι με τα τις ατελείωτες φιλολογικές συζητήσεις και τις συνεχείς διαμάχες, όπου ο λύκος χαίρεται, για να μην γίνεται τίποτα, αλλά ο μίσθός να πέφτει κάθε μήνα. Η πραγαματική ανάγκη είναι ότι χρειάζονται στη Διοικητική Διαχείριση άνθρωποι με τις σωστές γνώσεις και δραστήριοι χαρακτήρες, οι οποίοι με τα έργα τους θα μεταθίδουν το όραμα τους στους ανθρώπους που εργάζονται στο Οργανισμό που διοικούν κερδίζοντας τον θαυμασμό τους. Η εργασία δεν είναι μόνον ο μισθός είναι και πολλά άλλα πράγματα που διαμορφώνουν τον άνθρωπο σε καλύτερο άνθρωπο. Για αυτλό το περιβάλλον παλεύουμε οι περισσότεροι και ας μη το καταλαβαίνουμε συνειδητά. Να είμαστε όλι καλά και καλή συνέχεια σε κάθε καλό άνθρωπο ό,τι και αν γίνει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. https://www.facebook.com/ipsw.larisa/videos/519574471500110/?autoplay_reason=gatekeeper&video_container_type=0&video_creator_product_type=2&app_id=350685531728&live_video_guests=0
    https://www.youtube.com/watch?v=nP1iIqDNOto&t=69s



    Στο πρώτο βίντεο βλέπουμε πως γίνεται συγκομιδή πειραματικών βίκου στο ΙΒΚΦ Λάρισας (βίντεο που ανέβηκε στο σαιτ του Φ/Β, από κάποιον περήφανο…… πρόσφατα )
    Από κάτω βλέπουμε βίντεο πως γίνεται σήμερα. Ποιο κάτω στην φωτό βλέπουμε πως γινόταν στην δεκαετία του ’60 (μερικές από τις μηχανές στο ινστιτούτο σιτηρών λειτουργούν ακόμη).
    Από ότι καταλαβαίνουμε βρισκόμαστε στην προ ’30 εποχή σε αυτό το ίδρυμα.
    Αυτό είναι το όραμα και η στρατηγική μας …..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΚΟΥΤΣΑΝΕΛΛΟΥ23 Μαΐου 2017 στις 4:42 π.μ.

    Πρόεδρε,

    Ο ευσεβής πόθος αυτών που υποδαυλίζουν το διχαστικό κλίμα και τον κοινωνικό αυτοματισμό μεταξύ των εργαζόμενων είναι να επιστρέψουν στη μήτρα κατά κάποιο τρόπο, αποσυρόμενοι σε ένα "καθαρόαιμο", όπως διόλου τυχαία περιγράφουν οργανισμό, ο οποίος το μόνο που θα τους παρέχει είναι προστασία από τη μολυσματική, μεταδοτική ασθένεια του συνδικαλισμού, καθότι αυτό νοσταλγούν. Ένα οργανισμό, που καθένας ήξερε τη θέση του και δεν την αμφισβητούσε, η ταξική διαστρωμάτωση ήταν αδιαμφισβήτητη και αδιατάρακτη, με τους ίδιους να έχουν εξασφαλίσει το διαφέντεμα του οργανισμού, σαν να είναι ιδιοκτησία τους. Η αλλοτρίωσή τους αυτή, την οποία όπως πολύ σωστά περιγράφεις σαν μία κατάσταση να βλέπουν τον εαυτό τους όχι ως εργαζόμενο, αλλά ως εργοδότη, έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε έφτασαν στο σημείο να επιτίθενται πιο σκληρά από όλους, στο θεμελιωδέστερο συλλογικό δικαίωμα, τη συλλογική αυτονομία, το οποίο πράγματι είναι βουτηγμένο στο αίμα για να βρίσκεται σήμερα απέναντι στην πιο σκληρή πολεμική από το νεοφιλελευθερισμό και το φασισμό και τους πολιτικούς τους υπηρέτες. Και απέναντι σε αυτό το Γολιάθ, που οι εργαζόμενοι σηκώνουν ανάστημα, γιατί η ανάγκη τους οδηγεί, να εμφανίζονται σύμμαχοι του, θλιβεροί για την ταξική τους τυφλότητα συνάδελφοι, που αναμασούν την πιο αντιδραστική επιχειρηματολογία, στρατολογούμενοι στην πέμπτη φάλαγγα, εναντίον των υπόλοιπων εργαζόμενων, τους οποίους κακολογούν χωρίς ίχνος αλληλεγγύης. Οι εργαζόμενοι αυτοί επέλεξαν να απομονωθούν μόνοι τους, αρνούμενοι να δουν ή να αναζητήσουν οποιοδήποτε στοιχείο που να τους ενώνει με τους υπόλοιπους εργαζόμενους και γι αυτό η λέξη σύλλογος, σωματείο, συνδικαλισμός τους προκαλεί αλλεργία. Είναι η μοναδική περίπτωση. Οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να έχουν διασπαστεί σε δεκάδες ομαδούλες δεν το έπραξαν όμως ποτέ, με εξαίρεση τη φρατρία των αφεντικών-ερευνητών και των wannabe αφεντικών-ερευνητών. Είναι κι άλλοι πολλοί μέσα στο μπάσταρδο οργανισμό κύριοι Ερευνητές, που δεν τους λείπει κανένα από τα μεγαλοσχήμονα προσόντα σας και τέτοια συμπεριφορά δεν επέδειξαν ποτέ. Και όπως πάντα, από την "επιμειξία" που τόσο σας στενοχώρησε, προκύπτουν νέα και αισιόδοξα πράγματα. Και είναι ότι οι εργαζόμενοι, όποιοι και να βρεθούν στον καινούργιο σας "καθαρόαιμο" οργανισμό, εάν τον αποκτήσετε οψέποτε και σέβομαι τα απολύτως τεχνικά επιχειρήματά σας, θα ξέρουν και τι είναι συλλογική σύμβαση και τι είναι σωματείο και τι είναι συλλογική διεκδίκηση. Και τότε θα ήθελα πολύ να ξέρω πώς θα αντιδράσετε κύριοι Ερευνητές. Θα εξακολουθήσετε να αρνείστε και να πολεμάτε κι εκεί τους εργαζόμενους - συναδέλφους σας; Φυσικά, η ερώτηση είναι ρητορική. Γνωρίζω ότι ήδη προσπαθείτε με το υπό συζήτηση νόμο, να κλείσετε όπως μπορείτε κάθε χαραμάδα στο δικαίωμα της συλλογικής αυτονομίας. Πρέπει να ξέρετε ότι άδικα προσπαθείτε. Γιατί το ζητούμενο είναι οι εργαζόμενοι να αντιληφθούν την αξία και τη δύναμη της συλλογικής διεκδίκησης. Και αυτό νομίζω έχει ήδη συμβεί και είναι η μεγαλύτερη νίκη που θα μπορούσε ποτέ να έχει καταφέρει ο ΣΥΛΕΕΓΟ.

    Μαργαρίτα Κουτσανέλλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΑΡΧΕΙΟ